TWINS 35 jaar
Verschil dat gevierd mag worden
In 1988 vroegen we ons af waarom een paar schoenen altijd twee dezelfde exemplaren zou moeten zijn. We ontwierpen een mismatched paar, met twee verschillende schoenen met asymmetrische details ... Onze iconische TWINS was geboren.
Elk seizoen brengen we een nieuwe versie van dit iconische concept met nieuwe typologieën, behandelingen en materialen die blijven spelen met mismatched design.
Verschillend maar toch bij elkaar passend.
Compatibel maar onafscheidelijk.
Nu, vijfendertig jaar later, viert TWINS een leven lang verschillend zijn.
Ter ere van de 35e verjaardag van TWINS schreef de in Berlijn gevestigde multidisciplinary artist Nat Marcus een gedicht waarin ze haar kijk op 'twins', tweelingen, onderzoekt. De persona van het gedicht stelt eerst het verwarrende concept van identiteit in een enorme zee van verschillen ter discussie en gaat dan in op meervoudige identiteiten, de fluïditeit van 'schuivende vormgevingen' en het belang van verbinding met delen van onszelf en anderen, gesymboliseerd door het hoopvolle beeld van de 'long-lost twin', de uit het oog verloren tweelingsibling. In de derde stanza verschuift het enkelvoud 'ik' naar het collectieve 'wij' en brengt de dichter de positieve boodschap over dat, hoewel onze identiteiten divers en voortdurend in beweging zijn, iedereen eventjes onze 'Twin', onze tweelingsibling kan zijn.
TWINS poem by Nat Marcus
Which one?
Which way
would the boat I’m in be floating
in difference, the step I’m dancing
find its many feet?
Was I ever not shaping shifts?
Rerouting from seen limits
to new deltas, a near-double
of my shadow’s
long-lost twin, just like yours.
Was the wild variety
we harbor as kin ever
less than a hymn
to difference? A
drip on the hull
in which flux still stows life,
my Twin?
Je hoeft het niet nog een keer te vragen. Ze zijn niet te koop per enkele schoen, nu niet en nooit.
Share
